Dit is waarom ik vroeg met cliënten in gesprek wil gaan

Als wijkverpleegkundige droom ik er al langere tijd van om de mensen in mijn wijk eerder te bereiken. Te vaak zie ik dat cliënten pas worden aangemeld wanneer de situatie nijpend is en een crisis dreigt. Dat voelt als achter de feiten aanlopen, terwijl ik juist vooraf graag in alle rust met cliënten en hun naasten bespreek wat er mogelijk is. Samen kijken we dan hoe we met minimale inzet van professionele zorg toch maximale kwaliteit van leven kunnen bereiken.

Helaas weten veel mensen niet precies wat ons vak inhoudt. Wijkverpleging is zoveel meer dan persoonlijke verzorging en verpleegtechnische handelingen. Preventief werken staat hoog op mijn agenda. Om die reden heb ik de afgelopen jaren veel energie gestoken in het delen van kennis en het geven van informatie: met huisartsen, praktijkverpleegkundigen en zelfs rechtstreeks met inwoners van ons dorp.

Deze inspanningen beginnen hun vruchten af te werpen. Zo kregen we bijvoorbeeld een jongere vrouw met dementie al in beeld bij het vermoeden van de diagnose. Dankzij onze hulp – een medicijndispenser en regelmatige bezoekjes – kon zij haar structuur behouden en bleef ze zo lang mogelijk zelfstandig. Het resultaat? Ze ervoer rust en kwaliteit van leven. Wij konden haar in alle fases goed ondersteunen tot haar opname in het verpleeghuis van haar voorkeur.

Nadat we jaren dit aspect van ons werk onder de aandacht hadden gebracht, organiseerden mijn collega en ik aan het einde van 2024 een bijeenkomst in samenwerking met fysiotherapeuten, een buurtsportcoach en het samenwerkingsverband in het dorp waar ik werk. Onder de titel 'Langer thuis… hoe dan?' namen we inwoners mee in belangrijke onderwerpen als een levenstestament, het belang van blijven bewegen en praktische aanpassingen in huis.

Natuurlijk vertelden we ook waarvoor mensen ons kunnen inschakelen: voor advies en ondersteuning, het liefst zo vroeg mogelijk. De fysiotherapeuten vertelden de inwoners over valpreventie en de training die gaat starten in ons dorp.

De opkomst overtrof onze verwachtingen en de reacties waren hartverwarmend. Mensen vertelden dat ze nooit eerder stilstonden bij dit soort onderwerpen, maar nu aan het denken waren gezet. Over de hulpmiddelen die we hadden meegenomen, hoorden we vaak: “Wat handig om te weten!”

Waardevol

Dat zijn de momenten waarop ik weet waarom ik dit werk doe. Door het delen van informatie en vroegtijdige betrokkenheid kunnen we écht het verschil maken, voor cliënten én hun naasten. Dat maakt ons vak zo waardevol.

Aan het begin van dit nieuwe jaar droom ik nog even verder. Hoe mooi zou het zijn als we nog veel meer inwoners bereiken? En niet alleen in mijn buurt, maar in zoveel meer wijken. Hoe tof zou het zijn als we mensen leren wat ze zelf al kunnen doen, zodat ze ons minder of later nodig hebben.

Eigen regie… heel fijn voor iemand zelf, maar ook voor ons. Zo kunnen we de mensen blijven helpen die echt niet zonder ons kunnen.